Kahramanmaraş merkezli iki büyük depremde onbinlerce insan hayatını kaybetti ve yine onbinlerce insan yaralı olarak kurtuldu. Hala enkaz altında olan onbinlerce kardeşimiz canımız ciğerimiz var!
Enkaz başında umudunu kaybetmeden bekleyenler... Enkaz başında umudunu kaybedip hiç olmazsa cenazelerimizi alabilelim diye bekleyenler var!..
Depremlerin şiddetini ölçtük biçtik de, yüreklerdeki depremlerin şiddetini ölçebilen var mı? Açılan ömürlük yaralara melhem bulabilen var mı? "Depremler 50 atom bombası şiddetinde" deyip yaşanan felaketin vahametini ortaya koymaya çalışanlar, kalp ağrısı kaç atom bombası şiddetinde?..
Ne depremin şiddeti, ne kaç atom bombası şiddetinde olduğu umrumda... Umrumda olan bazı binalar dimdik ayakta iken bazı binaların yerle yeksan olması!.. Umrumda olan insanları deprem bölgesinde tabuttan evlere konulması ve buna seyirci kanılması!..
Üniversiteden sınıf arkadaşım Müge Mimaroğlu, eşi ve çocuğu ile enkaz altında. Bir onların binasına bakıyorum bir de arkalarındaki binaya... Biri yerle bir olmuş, biri ise ayakta... Kader diyebilir miyim? İmtihanları ağırmış deyip geçebilir miyim? Asla...
Fotoğrafa baktıkça düşünüyorum. Bir insanın hayatı kaç paket çimento, ne kadar demir ediyor diye? Ya da bir başka deyişle kaç paket çimento, ne kadar demir bir insan hayatından değerli? Bir insan insanlığından vicdanından ne kadar para karşılığında feragat edip yaratığa dönüşür ki? Sorular, sorular...
Benim için bu saatten sonra en büyük soru, bu depremden ders çıkarılacak mı ve insanlara evlerinin mezar eden sorumlu sorumsuzlar hak ettikleri cezaları alacak mı? Ömrüm oldukça bu soruların peşini bırakmayacağım...
Müge ve ailesi belki de Türkiye'nin umutla beklediği mucize haberilerinden birini bizi yaşatacak. En içten dualarımdan biri de bu ama enkaz altında kalan binlerce can için bu soruların peşini asla bırakmayacağım!..
Kaybettiğimiz canlara sözüm olsun! İnsanlığını kaybeden yaratıkları unutmayacağım ve bize yaşatılanları unutturmamak için çalışacağım...